Reisverslag van onze reis door de Verenigde Staten
In 1992 hebben wij van 13 juli t/m 6 augustus een reis gemaakt door de volgende Staten van Amerika: Californie, Arizona, New Mexico, Colorado, Utah en Nevada.
De meeste foto’s kunnen vergroot worden door er op te klikken.
De blauwe links verstrekken meer informatie, foto’s en filmpjes.
Op de parkeerplaats van het hotel krijgen we de autosleutel niet uit het startslot, ook met hulp van de hotelreceptionist lukt het niet. Na minutenlang proberen werkt de sleutel mee en kunnen we naar onze kamer. Het Amerikaanse reisbureau heeft een dikke map met routebeschrijvingen, bezienswaardigheden, hotel vouchers en kortingsbonnen in het hotel afgegeven . Aan een lange dag, het is ondertussen 23.00 uur ( in Nederland al 8.00 van de volgende dag) is een einde gekomen.
Het Howard Johnson is een luxe hotel, ook op de Wc hangt een Tv voor je neus. Het hotel ligt op 10 minuten loopafstand van de hoofdingang van Walt Disney. Deze dag wordt besteed aan een bezoek. Voor wij naar binnen gaan drinken we eerst koffie bij MacDonalds. Omdat de zon fel schijnt besluiten we hoofddeksels te kopen. Bij één van de souvenirwinkels die we op weg naar Walt Disney tegen komen, kopen we petten en een kaartje voor het thuisfront. De eigenaar, een gevluchte Vietnamees, spaart munten en dus gaat onze portemonnai op zijn kop. Een stuiver, dubbeltje, kwartje en een gulden veranderen van eigenaar. We moeten ook de Nederlandse munteenheid uitleggen. Na dit bezoek dat langer duurde dan gepland vervolgen wij onze weg. Na binnenkomst in Walt Disney gaat Paulien eerst met Mickey en daarna met Minnie Mouse op de foto. Na een rit met de monorail, een rondgang door het park met de trein, diverse attracties en de streetparade met als onderwerp Goofy meegemaakt te hebben, is het alweer laat in de middag. Het park is te groot voor één dag.
We besluiten terug te gaan naar ons hotel en onderweg op z’n Amerikaans te gaan eten bij MacDonalds. Wat deze dag opviel is het grote aantal Nederlanders dat het park bezoekt. Je hoort de hele dag Nederlands.
Los Angeles - San Diego
Voordat wij naar San Diego vertrekken gaan we naar Long Beach om daar de “Queen Mary” en het grootste vliegtuig dat ooit gevlogen heeft, te bekijken. De Queen Mary was werelds grootste passagiersschip dat in 1934 te water werd gelaten.Het vliegtuig gebouwd in opdracht van Howard Hughes staat opgesteld in een grote hal die je kunt zien op de foto van de Queen Mary.Â
Spruce Goose heet het vliegtuig dat op 2 november 1947 maar 70 seconden heeft gevlogen. In 1992 is het verhuisd naar Portland, Oregon.
Halverwege de middag rijden we langs de kust over de Pacific Coast Highway richting San Diego. De hele dag weer problemen gehad om de autosleutel uit het slot te krijgen.
Wij overnachten in het Handlery Hotel waar we in één van de restaurants gaan eten. Soep met ontzettend veel rijst erin i.p.v. vermecelli en varkenskarbonaadjes
San Diego - Wickenburg
Deze dag gaat het landinwaarts door de Californische woestijn en door het Yuma Indian Reservaat richting Wickenburg.
Via de Interstate Highway 8 rijden we richting Yuma. De route gaat door een rotsachtig gebied en reusachtige kale vlakten met prachtige vergezichten. De benzine begint op te raken maar gelukkig staat midden in de woestijn een pompstation. Voor ongeveer 17 dollar is de tank weer vol. Ook de pompbediende heeft geen oplossing voor het autosleutel probleem. Bij Yuma steken we de Colorado Rivier over. Bij de grens tussen Californie en Arizona krijgen we een pakket met toeristische informatie over Arizona. Het is erg heet zodat we in de auto verder moeten picknicken. Bij Quartzsite midden in de woestijn hangt boven het kruispunt een stoplicht dat op rood staat en daar ook op blijft staan. Later horen wij dat rondom dit kruispunt ‘s winters veel campers staan van bejaarde Amerikanen uit de noordelijke staten die hier overwinteren. Onderweg zien we ook veel beschadigde cactussen, waarschijnlijk hebben die als schietschijf gefungeerd. We komen ondanks de lange rit in de namiddag al aan bij het hotel. Paulien gaat zwemmen en wij gaan naar de supermarkt.
Bij terugkeer gaat de sleutel probleemloos uit het slot. Ik sta versteld en vraag mij af wat ik deed en probeer het weer zo te doen. Bij het uithalen van de sleutel had ik de versnellingshendel nog vast en door die iets naar mij toe te halen ging de sleutel er direct uit. Nog een keer op die manier proberen en ja hoor het probleem is voorbij. ‘s Avonds gaan we in de buurt van het hotel op zoek naar een restaurant en tot onze verbazing komen we terecht in een prachtig restaurant met een chesterfield inrichting dat eraan de buitenkant uitziet als een verwaarloosd cafetaria. Het eten is erg goed en de bediening vriendelijk en attent. Wickenburg is een western stadje waar wij overnachten in hotel Rancho Grande
Wickenburg - Grand Canyon
Vandaag gaan we richting “Grand Canyon” , één van de wereldwonders. Op de hotelkamer is een koelkast en een koffiezetapparaat, zodat we op de kamer kunnen ontbijten. Het is een hete dag, 30º,dus is de airconditioning in de auto geen overbodige luxe. De Interstate Highway 17 van Phoenix naar Flagstaff is een rechte heuvelachtige weg met veel waarschuwingen langs de kant om de airconditioning af te zetten . Een blik op de warmtemeter laat zien dat dit echt nodig is. Halverwege slaan we af richting Sedona, gelegen in “Red Rock Country”, en rijden door een prachtig rood gekleurd gebied. De weg naar Flagstaff gaat door Oak Creek Canyon met spectaculaire uitzichten op veelkleurige rotsen, veel pijnbomen en jeneverstruiken. Op de parkeerplaats, iets na Sedona, proberen Indianen hun handgemaakte sieraden en schilderijen aan de man te brengen. Dit tafereel komen we tijdens onze reis nog vele malen tegen. Na Flagstaff rijden we door een afwisselend gebied, prachtige bossen en prairies met koeien, naar de Grand Canyon. Ons hotel ligt niet zoals de bedoeling was in het park maar een tiental mijlen ervoor bij het vliegveld vanwaar met een vliegtuigje of een helikopter een rondvlucht gemaakt kan worden. Ook staat hier een IMAX Theater en diverse winkels. Het hotel is het Best Western Grand Canyon Squire Inn . In het gedeelte waarin wij komen zijn wij de eerste gasten. Alles is werkelijk spiksplinter nieuw.Â
Ook hier voor de gasten een mooi zwembad, een gratis tennis- en bowlingbaan en biljarts. s Avonds dineren we in het prachtige restaurant van het hotel en bellen vanaf de kamer naar Nederland om het thuisfront in te lichten.
Grand Canyon - Page
Na het ontbijt gaan we op weg naar de Grand Canyon. De entreeprijs bedraagt $10 en een kaartje is 7 dagen geldig.
Als je het park binnen rijdt zie je niets van datgene waarom het bekend is. Bij de parkeerplaats Mather Point stoppen we, lopen tussen de bomen door en hebben dan een onbeschrijfelijk mooi uitzicht en zien de prachtigste kleuren. Je kijkt in de canyon en ziet beneden de Colorado River stromen.
We rijden verder naar het bezoekerscentrum en proberen de auto te parkeren wat na een tijdje lukt. Het is een drukke dag en gaan te voet naar Yavapai Point vanwaar je prachtige uitzichten over en in de canyon hebt. We gaan het bezoekerscentrum binnen waar rangers iets vertellen over de Grand Canyon, bekijken daar een film en kopen een boekje met de prachtigste foto’s.
We proberen met de bus de West Rim Drive te nemen die ‘s zomers voor het publiek is afgesloten, helaas is de wachttijd erg lang zodat we hier vanaf zien. Dan maar ergens eten. Er zijn diverse eetgelegenheden in het park. Ook is er een bank, een postkantoor en een pinapparaat die tussen de bomen staat.
‘s Middags gaan we op weg naar Page en rijden via de East Rim Drive naar het Yaki Point en Grand View Point. Onderweg komen we veel fietsers tegen. We stoppen iets langer bij Dessert View met zijn uitkijktoren. Vanaf dit punt heb je ook uitzicht op de Painted Dessert en Kaibab National Forest. De weg naar Page gaat door een prachtig, bochtig en kleurrijk gebied.
De Grand Canyon is sinds 1919 een nationaal park. Is 1900 mijlen² groot, 190 mijlen lang en van de 1400 mijlen die de Colorado River lang is stroomt er 277 door de canyon. Door erosie, wind, vorst en de Colorado River blijft het gebied veranderen.
In Page kunnen we niet direct ons motel vinden. Bij de Tourist Informatie blijkt dat het motel een paar kilometer buiten de stad ligt en via de Glen Canyon Dam te bereiken is.
Het Lake Powell Motel ligt 3 kilometer van het Wahweap Lodge & Marine dat aan de oever van het Lake Powel meer ligt en waar wij gebruik mogen maken van faciliteiten zoals het zwembad. ‘s Avonds eten we bij de MacDonalds in Page.
Het motel ligt eenzaam aan Highway 89 met een prachtig uitzicht over de bergen en Lake Powell. Dit motel bestaat niet meer.
Vandaag komen we in drie staten, Arizona, Utah en New Mexico. We rijden richting Kayenta en gaan dan naar Monument Valley en weer terug naar Kayenta, onderweg komen we even in Utah. Monument Valley wordt beheerd door de Navajo indianen. De ontzagwekkende zuilen (monolieten) hebben een spirituele betekenis voor de Navajo’s.
In en rondom het bezoekerscentrum geven indianen informatie en verzorgen rondleidingen per jeep en bus door de valley. Ook de film- en reclamemakers maken regelmatig gebruik van deze prachtige wildernis. Deze dag komen we ook in Window Rock, de hoofdstad van de Navajo stam. Hier gaan we de grens tussen Arizona en New Mexico over.
Gallup is een belangrijke handelsstad voor de Navajocultuur. Er zijn veel winkels met indiaanse sieraden en kunst. Vroeger ging Route 66 door het hart van de stad, tegenwoordig 66 Avenue. Ook een stad met historische gebouwen o.a. het Santa Fe Railroad Depot (1923), Kitchen’s Opera (1895) en veel oude hotels. We overnachten in het Best Western hotel The Inn in de plaatselijke VVV omschreven als “Luxury accommodations with all the extras”.
Het hotel heeft een groot binnenzwembad waar Paulien haar Engels in de praktijk brengt door een paar nieuwsgierige oude Amerikaanse dames te vertellen waar ze geweest is en waar ze nog naar toegaat. Bij het diner in het hotel wordt geen alcohol geserveerd omdat het zondag is. Dit is bij wet verboden in New Mexico. Op deze plaats staat nu een ander hotel of is afgebroken.
Gallup - Santa Fe
Na vertrek uit het hotel gaan we eerst boodschappen doen in Gallup. Bij het binnenrijden van de stad is direct een grote “Safeway” supermarkt met een grote parkeerplaats. Als je om je heen kijkt zie je alle bekende fastfood restaurants zoal Burger King, MacDonalds, Taco en Pizza Hut. Het begint een een bekend verschijnsel te worden.
Na de koffie rijden we via een bijna lege Interstate Highway 40 naar Albuquerque en dan via de Interstate Highway 25 naar Santa Fe. Onderweg komen we langs een prachtig indianendorp. Helaas mag er niet gefotografeerd en gefilmd worden. Vandaag is het landschap wijds en de kleur overwegend zwart.
In Santa Fe aangekomen kunnen we ons hotel het Howard Johnson Plaza maar niet vinden. Na een aantal malen de Cerrillos Road tot aan het centrum te zijn afgereden, parkeren we de auto op een privé parkeerplaats en vragen aan een man die in een kamer met openstaand raam zit of hij weet waar het Howard Johnson ligt. Hij weet het niet maar belt het nummer dat op ons hotelvoucher staat. Dan blijkt dat het Howard Johnson een Holliday Inn is geworden. Uiteraard waren wij dat al een paar keer voorbij gereden. Op dit punt staan een viertal hotels en als we zittend op het balkon de mensen observeren blijkt hoe nuttig het is om al in Nederland de hotels te reserveren. Het is een komen en gaan van auto’s, vier personen stappen uit en gaan elk naar een hotel. Een paar minuten later komen ze terug en rijden weg. Alles vol. Dit tafereel herhaald zich nog een paar keer. Na het zwemmen eten we in het restaurant van het hotel.
Santa Fe
Deze dag is een soort rustdag we blijven hier een extra dag.
‘s Morgens gaan we eerst lopend naar het nabij gelegen winkelcentrum Villa Linda Mall. De wat overdreven vriendelijkheid van het winkelpersoneel zijn wij als Nederlanders niet gewend, in elke winkel klinkt meerdere keren “How are you today”. Drinken koffie op een terrasje waar verschillende soorten geschonken worden. Kopen broodjes voor de lunch die we op onze hotelkamer opeten.
‘s Middags rijden we naar het centrum van Santa Fe, parkeren daar de auto in een parkeergarage. Santa Fe is één van Amerika’s oudste steden ontstaan uit een mix van Indiaanse, Spaanse en Engelse culturen. Veel huizen en gebouwen hebben een zandkleur en lijken op strandkastelen.
‘s Avonds eten we een heerlijke pizza bij de Pizza Hut.
Santa Fe - Durango
Door het Santa Fe National Forest en Carson National Forest rijden we vandaag naar de Amerikaanse staat Colorado. Onderweg zijn veel meren te zien. Ook komen we langs de Abiquiu Dam. De bergen zijn uitlopers van de Rocky Mountains.
In Durango vragen we bij het Visitor Information Center de weg naar ons hotel Days Inn . We moeten heel Durango doorrijden richting Silverton. Bij aankomst in het hotel is Paulien haar gisteren gekregen ketting al verloren.
‘s Avonds willen we pannenkoeken eten in een druk bezet restaurant in het centrum, ondanks dat deze op de kaart staan begint de serveerster moeilijk te doen. Na een kwartier blijkt opeens de oven kapot te zijn en of we maar iets anders willen bestellen. Dat gaan we zeker doen maar wel in een ander restaurant. Ook in de USA is niet iedereen altijd vriendelijk.
Vanuit het hotel horen we het fluiten van een locomotief. Dit is de stoomtrein die dagelijks rijdt tussen Durango en het op 45 kilometer gelegen zilverstadje Silverton.
Ook hier een prachtig zwembad dat we moeten delen met een Frans gezin.
Nog een leuk voorval op weg hierheen. Op een wat hoger gelegen picknickplaats midden in een bos waar het wat minder heet was begon Paulien naar de paar auto’s die voorbij kwamen te wuiven en te zwaaien. Na een poosje kwam een jeep met daarachter een boot op een trailer terug naar de parkeerplaats waar wij stonden en vroeg de bestuurder of er iets aan de hand was. Hij was teruggekomen omdat het bij wet verplicht is in Amerika om elkaar te helpen bij pech onderweg. Alleen rondom de grote steden bestaat een soort ANWB.
Durango - Moab
Durango is een wildwest stadje dat zijn hoogtepunt had in de zilverhausse. In Durango maken we een wandeling over East Third Avenue , Boulevard Historic. Aan deze weg staan veel kerken en huizen die rondom 1880 gebouwd zijn. Hierna gaan we bij een bakker met tearoom koffie drinken. Paulien krijgt hier het advies van een bezoeker om te gaan basketballen. Lange mensen kunnen daar veel geld meeverdienen. Onderweg naar Moab bezoeken we Nationaal Park Mesa Verda. Dit park ligt op een grote berg met stijl klimmende wegen. Onderweg prachtige vergezichten.
In het zuidwesten van de staat Colorado kunt u dit park vinden. Het 211 vierkante kilometer tellende park werd in 1906 gecreëerd. Het park beslaat een majestueus plateau dat oprijst uit de woestijn die het berglandschap van Colorado omzoomt. De bekendheid van dit park is te danken aan de rotsnederzettingen en anders sporen die de vroegere bewoning van dit gebied aangeven. In september 1978 werd het park door de UNESCO verheven tot World Cultural Site. Ongeveer vijftienhonderd tot dertienhonderd jaar geleden vestigde zich hier een groep indianen. De cultuur kwam tot bloei maar om nog onopgehelderde redenen lieten ze omstreeks het einde van de dertiende eeuw hun nederzetting in de steek. Vrijwel alle, of op z’n minst erg veel, persoonlijke bezittingen bleven achter bij de nederzetting. Een deel van deze artefacten wordt met zorg bewaard in het park. De archeologen die als eerste de nederzetting onderzochten gaven aan de indianen de naam van Mandenmakers mee vanwege hun uitstekende bekwaamheid in het vlechten van manden. Ook maakte de indianen aardewerk maar dat was van aanzienlijk mindere kwaliteit. In het begin woonde de indianen in zogenaamde Pithouses, woningen die in de grond werden uitgegraven waardoor de wanden van de kuilen als muren fungeerden. Deze kuilwoningen vormden kleine dorpen, gewoonlijk onder de oppervlakte van de Mesa – zoals een tafelplateau wordt genoemd. In sommige gevallen bouwden ze hun woningen in de grotten in het gesteente. In de rode, zware door de wind bestormde bodem van de mesa verbouwden de indianen gewassen als maïs, bonen en pompoenen. De huisdieren waren honden en kalkoenen maar ook vogels die voor hun veren werden gefokt. Van de kalkoenveren werden dekens gevlochten voor de strenge wintermaanden. Eeuwenlang ging het de mandenmakers voor de wind echter omstreeks het midden van de 8ste eeuw begonnen hun nakomelingen, de Pueblo Indianen, hun huizen bovengronds te bouwen. Hiervoor gebruikte ze palen om de omvang van het huis te bepalen. Vervolgens vlochten ze dwarsverbindingen tussen deze palen en vervaardigden het dak op dezelfde manier. Over het huis kwam een dikke leemlaag om ze waterdicht te maken. Voor het jaar 1000 verdrong het metselwerk de traditionele bouwwijze van vlechtwerk en leem. Ze bouwden nu stevige, compacte behuizingen in de vorm van een flatgebouw. Sommige behuizingen waren wel drie verdiepingen hoog met meer dan 50 vertrekken. In veel gevallen werden deze huizen rond binnenplaatsen gebouwd, waaronder kivas (grote ceremoniële ruimten) waren uitgegraven. Rond de 12de eeuw is er iets geweest wat er voor zorgde dat de levenswijze van de indianen grondig veranderde. De behuizingen werden verlaten en men vestigde zich in de grotten in de rotswanden van het tafelplateau. Deze rotswoningen waren een lastig bereikbare maar goed te verdedigen plek. Naar de redenen voor deze verhuizing kan alleen maar worden gegist. Het meest aannemelijke is dat de verhuizing plaatsvond vanwege oorlog met een andere stam. Dat de verhuizing defensieve redenen had is in ieder geval een feit. De bewoning duurde nog geen eeuw want aan het eind van de 13de eeuw verlieten de indianen Mesa Verde voorgoed.
In Moab overnachten wij in Motel Bowen. Paulien is gepikeerd omdat je 14 moet zijn om zonder begeleiding naar het zwembad te mogen. De pizza’s zijn ons een paar dagen geleden goed bevallen en ook hier in Moab smaken ze goed. Je moet de kan met cola niet leegmaken want anders zetten ze gelijk een nieuwe op tafel. Dit gebeurt op veel plaatsen in Amerika en zit meestal bij de prijs inbegrepen.
Moab - Bryce Canyon (Panquitch)
Vandaag gaan we eerst naar het vlakbij Moab gelegen Nationaal Park Arches.
De belangrijkste kenmerken van dit National Park zijn stenen bogen (arches), spitse voetstukken en meer verschillende sculpturen. De kleur van deze formaties veranderd naar gelang de zon aan de hemel staat. Het park is te vinden in het midden van de staat Utah. De naam heeft het park te danken aan de het feit dat het de meeste natuurlijke rotsbogen ter wereld op zijn grondgebied heeft. Door de voetpaden te volgen maakt de bezoeker op een indrukwekkende wijze kennis met dit fenomeen. Door het park loopt ook een verharde weg dus geheel het park is goed te bereiken, echter om de bezienswaardigheden te kunnen zien zul je toch uit de auto moeten. De arches bestaan uit voornamelijk rode zandsteen en is naar alle waarschijnlijkheid ongeveer honderdvijftig miljoen jaar geleden ontstaan. Er vormde zich hier een 90 meter dikke zandlaag dat hier door de wind was neergekomen. In de miljoenen jaren hierna kwamen er constant nieuwe lagen bij en kreeg het zand de kans te verharden. Voor die tijd was dit gebied een uitgestrekte woestijn. Wat later werd, door tektonische krachten, het zandsteen omhoog gedrukt en geplooid. Hierdoor ontstonden grote scheuren in de bodem. Door erosie werd de bovenste laag van het zandsteen verwijderd met als gevolg dat de Entrada Sandstone (het rode zandsteen) bloot kwam te liggen en en de verwering kon beginnen. Hieraan hebben de arches hun uiterlijke kenmerken te danken. Door water wat in de scheurtjes en spleten in het zand terecht kwam vormde zich smalle canyons in dit gebied. De canyons zijn gescheiden door bruggen van hard materiaal. De uitholling van het zachte materiaal in de grond zorgde uiteindelijk voor sierlijke bogen. Dit gehele proces gaat nu nog steeds door met als gevolg dat uiteindelijk ook de bogen een keer zullen instorten.
Na het bezoek vertrekken we naar Panquitch. In Green River drinken we koffie. Vanaf hier tot Salina zijn er over een afstand van 150 mijlen geen benzinepompen en ook geen op- en afritten. Hoe komen de indianen op de parkeerplaatsen om hun sieraden te verkopen? Voor Paulien kopen we nogmaals een ketting.
In Panquitch staat een landbouwschool waar een rodeo wordt georganiseerd door de leerlingen. Je ziet overal mensen met grote cowboyhoeden. Als we later in een restaurant gaan eten, zitten ze ook te eten met hun hoeden op. Ons motel het Horizon Motel ligt naast de school.
Â
Bryce Canyon - Zion / Las Vegas
We gaan vroeg op pad. Eerst naar het Nationaal Park Bryce Canyon. In dit ongelooflijke landschap heeft de natuur een reusachtige canyon geschapen vol met gedraaide rotspieken wiens ingewikkelde vormen en kleuren de verbeelding tarten.
Dit prachtige park ligt in een gebied wat alleen te bereiken is via bossen van pijnbomen, sparren, dennen en espen. Het gaat hier om een bassin waarvan de wanden bestaan uit meer dan 50 verschillende lagen kalksteen. De vorm vertoond gelijkenissen met een amfitheater. Zuilen, torens, omhoogstekende punten in veel verschillende kleuren kenmerken dit gebied. De kalksteenformaties waarin ze zijn ontstaan zijn de beroemde Pink Cliffs van de staat Utah. De prachtig en kleurrijke vormen van dit gebied zijn een lust voor het oog. De kleuren veranderen onder de weersomstandigheden constant.
Bezoekers kunne vrijwel het gehele park bereiken met de auto en hoeven enkel naar een viewpoint te lopen om dit prachtige gebeuren te bewonderen. Verder zijn in het park rondleidingen te voet of per paard te maken. U wordt daarbij begeleid door een ervaren gids. Ook kan men de keuze maken om op eigen houtje het park in te trekken. In 1928 kreeg het park zijn status en het bestaat uit een oppervlakte van 145 vierkante kilometer. Velen denken dat de wind de belangrijkste factor is voor de uiterlijke kenmerken van Bryce Canyon. Niets is minder waar. Water is in dit geval de verantwoordelijke factor geweest in de vorm van regen, sneeuw en ijs. Het gebied is tevens onderhevig aan constante opstuwing. Bryce Canyon stond miljoenen jaren geleden volledig onder water want het was namelijk een deel van een gigantisch meer. Dinosaurussen hebben in dit gebied zestig miljoen jaar geleden de moerassen doorzocht om plantaardig materiaal te verzamelen. de fossielen van deze dieren worden nu nog steeds gevonden in het park. De zomer brengt hier een aangename temperatuur met zich mee. Helaas kunnen we niet al te lang blijven. We moeten ook nog het National Park Zion bezoeken.
Onderweg gaan we lunchen.
Dit prachtige park dankt zijn uiterlijke kenmerken voor een groot deel aan de Virgin River. Een groot ravijn, zijkloven, rijke vegetatie, steile rotswanden en diepe ravijnen zijn de ingrediënten van dit gebied. In 1919 kreeg het park zijn status en het heeft een oppervlakte van 592 vierkante kilometer. Het belangrijkste kenmerk, en tevens de voornaamste trekpleister, is Zion Canyon. Een 24 km lange en 800 meter diepe kleurige canyon. Het overgrote deel van de rotsformaties kan men zien vanaf de weg maar het is zeker niet onverstandig een uitstap te maken om zodoende toch wat meer van het park te kunnen zien. Het maken van wandelingen verzekerd de wandelaar van prachtig uitzicht op wat meer verstopte schoonheden van het park. De hoog oprijzende wanden en hellingen zijn ontstaan door geologische processen die zich meer dan tweehonderd miljoen jaar geleden hebben afgespeeld. Voormalige binnenzeeën hebben hier hun sedimenten gedeponeerd. Ongeveer zestig miljoen jaar geleden begon het gebied, wat nauwelijks boven de zeespiegel uitkwam, langzaam omhoog te drukken. De hoogte waarin het werd omhoog gedrukt was in sommige gevallen meer dan 1500 meter. De eerste blanken die in dit gebied kwamen kregen te maken met de Paiute indianen die dit gebied claimden. Echter voor de Paiute indianen woonden hier al indianen. Men doet er verstandig aan, als men het park met de auto gaat bezichtigen, de Zion Scenic Drive te volgen. Je moet daarbij door een kilometers lange tunnel. Een prachtige rit door Zion canyon is dan een feit.
Na het bezoek aan Zion gaan we via de Interstate 15 naar Las Vegas.
Het binnenrijden van Las Vegas is een belevenis. We moeten de hele “Strip” af rijden om bij het Dunes Hotel te komen. Omdat het hotel ook casino is, is het binnenkomen in een dergelijke hotel een heel aparte ervaring. Je doet een buitendeur open en binnen zie je overal gokmachines, goktafels. Als we later een rondgang maken door het hotel/casino kom je overal mensen tegen met geldbakjes. Je kunt zelfs gokles krijgen. ‘s Avonds rijden we in het “donker” nogmaals de strip op en neer om de gigantische, kleurige reclames te bekijken.
Las Vegas
Het is vandaag zondag en het is erg heet, boven de 40 graden. Het hotel heeft een prachtige tuin met palmbomen en een zwembad dat direct aan onze kamer op de begane grond grenst. De tuin is één van de weinige plaatsen waar je niet merkt dat het hotel ook een casino is. Het grootste gedeelte van de dag brengen we door bij het zwembad.
Voor een koel drankje kunnen we zo onze kamer inlopen. Achter het hotel bevindt zich een prachtig groene golfbaan. Wat zal dat een water kosten in een zo hete omgeving. ‘s Avonds eten we chinees in één van de restaurants van het casino waar het gokken aan tafel gewoon doorgaat, personeel van het casino komt langs om het geld en de opdrachten op te halen.
Vanuit Las Vegas gaat de reis verder door Death Valley. Het advies is om extra eten en water mee te nemen en voldoende benzine. Omdat het erg heet is besluiten we om pas bij Beatty af te slaan naar Death Valley en naar Scotty’s Castle te rijden. Buiten de auto is het erg heet, boven de 40 graden.
Daardoor komen we vlak langs de Nevada Test Site waar de ondergrondse atoomproeven worden gehouden.
Onderweg zien we nog veel zaken uit het verleden zoals karrenwielen e.d.. Hoe is het mogelijk dat mensen met paard en wagen door deze dorre en hete vlaktes trokken. Death Valley National Park ligt in één van de heetste en onherbergzaamste gebieden van de wereld. Het heeft een oppervlakte van 13.628 vierkante kilometer en ligt in het zuidoostelijke deel van de staat California. Een klein gedeelte van het park ligt in buurstaat Nevada. In 1994 werd het gebied uitgeroepen tot National Park. Furnace Creek bij Death Valley is vaak het startpunt voor de bezoekers van het park. Want hier is namelijk het Visitor Center gelegen waar alle informatie over het park is te vinden. Miljoenen jaren geleden was Death Valley waarschijnlijk een gebied dat uit brede dalen en lage bergen bestond. Door tektonische activiteiten veranderde het gebied in een binnenzee. Maar geleidelijk aan verdampte het water en werd het gebied een woeste woestijn met zoutvlakten, zandduinen, canyons en bergen. De jaarlijkse regenval is zeer bescheiden in Death Valley, namelijk minder dan 5 cm per jaar. Het laagste punt van Death Valley, Badwater genaamd, ligt even ten zuiden van het hart van het park en is met 86 meter onder de zeespiegel het laagste punt van het westelijk halfrond. In Death Valley is het over het algemeen bloedheet en hangt er constant een waas van hete lucht. De hemel is azuurblauw en bijzonder helder. De helft van het jaar hangt hier een temperatuur van ongeveer 45 graden en tijdens de nachtelijke uren koelt het dan nauwelijks af. In juli 1913 werd in Furnace Creek een temperatuur gemeten van 56,7 graden Celsius, in de schaduw. Het was de op één na hoogste schaduwtemperatuur ooit ter wereld gemeten. Neem het volgende advies ter harte: ga in dit park nooit op de grond liggen, want vlak boven de grond is de temperatuur zelden lager dan 65 graden en kan deze oplopen tot 90 graden. Zabriskie Point geeft de bezoeker een prachtig uitzicht over de Vallei des doods. Dante’s View laat u het laagste punt van het Westelijk halfrond prachtig overzien. De Ubehebe Crater is een uitgebluste vulkaan waarin men kan afdalen en deze ligt in de buurt van Scotty’s Castle.
Je moet wel erg veel van Death Valley houden om hier een kasteel te bouwen en te gaan wonen. De in 1872 geboren Walter Scott, die als jonge jongen van huis weg liep, werd verliefd op deze omgeving toen hij hier werk kreeg. Na een aantal jaren over de wereld te hebben gezworven in een Wild West show wist hij een aantal zakenmensen ervan te overtuigen dat hij een claim had weten te leggen op een goudmijn in Death Valley die een fortuin zou opbrengen. Eén van de overtuigden was de verzekeringsmagnaat Albert Johnson uit Chicago. Hij gaf Scotty jarenlang duizenden dollars en toen deze besloot om eens te gaan kijken bij de goudmijn waar zijn goud bleef, trok Scotty een paar dagen met hem door Death Valley in de hoop dat dit teveel was voor Johnson, wegens zijn gebrekkige gezondheid. Maar Johnson vond Death Valley zo mooi en zijn gezondheid verbeterde door het droge, zonnige klimaat zodanig dat hij meer dan een maand bleef. Toch heeft hij de goudmijn nooit gezien maar dat scheen hem niet te deren omdat hij in de natuur van de woestijn iets belangrijker had gevonden dan iets dat schittert. En toen ook Mevrouw Johnson hem ging vergezellen op zijn reisjes naar Death Valley suggereerde zij om iets comfortabels voor hun vakanties te bouwen. Dit leidde eind jaren 1920 tot de bouw van Death Valley Ranch. Scotty vertelde iedereen dat het kasteel gebouwd werd uit de opbrengst van de goudmijn anderen denken dat het gebouwd is door de miljonair Albert Johnson. Later werd het kasteel een hotel en een toeristische attractie. In 1954 overleed Scotty en in 1970 werd het kasteel obergenomen door de Nationale Park Service.
Bij het verlaten van de valley wordt het koeler en de omgeving verandert in de groene wouden van de Sierra Nevada. In Mammoth, een wintersport plaats, overnachten we bij de Alpen Hof Lodge in een houten huisje. We eten in het restaurant van het hotel en achter ons zitten ook hier weer Nederlanders.
Mammoth - Yosemite -Bass Lake
Vanuit Mammoth rijden we via de Tioga pas, die ‘s winters gesloten is, naar het Nationale park Yosemite.
Dit National Park heeft ontzettend veel te bieden: rivieren, dalen, steile hellingen, sneeuw, sequoia’s en veel meer. Honderden soorten vogels en zoogdieren en prachtige Alpenbloemen zie je hier ook. Het park heeft een oppervlakte van 3081 vierkante kilometer en behoort tot de Sierra Nevada-bergketen. Dit park is met recht één van de drukst bezochte van de Verenigde Staten. John Muir was de man die ervoor zorgde dat het park in 1890 werd gecreëerd. Deze man wijdde overigens het grootste deel van zijn leven aan het behoud van natuurgebieden. De hoogten van het park variëren van 600 tot 3396 meter. Drie belangrijke eigenschappen kenmerken dit nationale park: Het ongerepte berglandschap, de groepen sequoiadendrons en Yosemite Valley.
Vrijwel alle delen van het park zijn per auto te bereiken en in sommige gevallen per shuttle bus. De huidige Sierra Nevada en de Great Valley maakten ooit deel uit van een uitgestrekte zee. Grote hoeveelheden slib, zand en modder, afkomstig van de oergebergten, werden afgevoerd naar deze zee en verzamelden zich op de zeebodem. Door het ophopen hiervan begonnen de onderste lagen door de enorme druk te verstenen. De tektonische krachten in de aardkorst verwrongen deze rotslagen, stuwden ze omhoog tot boven de zeespiegel en werden vervolgens bergketens. Door hoge druk en hoge temperaturen ondergingen de sedimentaire lagen gesteenten een grondige metamorfose. Toen er uiteindelijk tweehonderddertig miljoen jaar geleden een tweede bergketen werd opgestuwd, kristalliseerde het gesmolten gesteente eronder zich tot een granietmassief dat de Sierra Nevada zou gaan vormen. Door de erosie waaraan het gebied miljoenen jaren bloot stond vormde zich een granieten landschap van golvende heuvels, brede dalen en kronkelende stromen. Door nieuwe tektonische stuwingen ontstonden er enorme plooiingen en werden de westelijke hellingen van de Sierra Nevada steiler. De eroderende kracht van de stromen werd hierdoor alleen maar groter en zorgde voor dieper wordende dalen. Het uiteindelijke resultaat waren diepe V-vormige dalen. Door immense hoeveelheden ijs en sneeuw vormden gletsjers en werden de V-vormige dalen uitgehouwen tot U-vormige dalen. Door spleten en kloven in het granietmassief konden de gletsjers grote blokken graniet meeslepen. In de smalle kloof die Yosemite Valley verbindt met de hoger gelegen Little Yosemite Valley, zorgde het ijs voor het ontstaan van een trapvormige helling die bekend staat als de Giant Stairway. De Nevada Fall en de Vernal Fall storten omlaag over de rand van brede rotswanden die parallel lopen aan enorme breukvlakken van vroeger. Door de gletsjers werden kreken als Yosemite Creek en Bridalveil Creek nog steiler dan ze al waren en storten nu als hoge watervallen omlaag naar de bodem van Yosemite Valley. De bergtoppen in het park kregen hun vorm als gevolg van afschilfering van gesteentelagen. In het park zijn stompe en spitse bergtoppen te vinden. Ongelooflijk steile hellingen vormen een ware aantrekkingskracht op de ervaren alpinisten. Ondanks het feit dat de meeste wanden onbegonnen werk zijn voor de beginnende alpinist zijn er toch wel wanden die als beginner kunnen worden genomen. Uiteraard onder het toeziend oog van een gids. Gedurende enkele maanden van het jaar is er de mogelijkheid om cursussen te volgen om het alpinisme onder de knie te krijgen.
We overnachten enkele kilometers buiten het park in het Pines Resort bij Bass Lake in een chalet.
Bass Lake - Lake Tahoe
De route gaat, via Highway 49 en 88, langs historische mijnstadjes uit de tijd van de “goudkoorts”. Vervolgens via Eldorado Forest en plaatsnamen als Kit Carsson naar het prachtige Lake Tahoe. Het hotel ligt vlak bij de grens met Nevada. Hier staan diverse casino’s zodat we nog een gokje kunnen wagen.
We verblijven in hotel Best Western Lake Tahoe Inn.
Lake Tahoe - San Francisco
‘s Morgens nog even van de heldere schone lucht genieten en dan op weg naar San Francisco. We gaan via Sacramento, de hoofdstad van Californie. Via de wereldberoemde Golden Gate Bridge rijden we San Francisco binnen. Hier bekijken we van diverse kanten de brug. Je hebt hier ook zicht op de Alcatraz gevangenis.
We verblijven 3 nachten in hotel Holliday Inn Golden Gateway aan de bekende Van Ness Avenue. Het parkeren kost hier $7 per dag. Overal hangen bordjes met aanwijzingen wat we moeten doen bij een aardbeving. Heeft ook een zwembad van waaruit je over de stad kan kijken.
Â
San Fransisco
Vandaag gaan we eerst lopend naar Unionstreet met zijn trendy restaurants, chique boetiekjes, galerieën en antiekwinkels. Bij terugkomst pakken we de auto en gaan eerst op verzoek van Paulien naar Alamo Square, hier staan de Victoriaanse huizen die gebruikt worden bij de televisieserie ” Full House”, met op de achtergrond de skyline van San Francisco.
Via het Golden Gate Park en de wegen langs de kust , langs Presidio, Marina, Fisherman’s Wharf en door het Financial District gaan we terug naar het hotel. ‘s Avonds na het eten als we naar het hotel teruglopen komen we veel daklozen tegen die om geld vragen.
Bekijk de buurten van San Francisco via de site van de San Francisco Chronicle.
Het hotel ligt in de hoek van de Van Ness Ave en Californiastreet en hier begint en eindigt de Cable Car line California. Met dit oude vervoermiddel rijden we mee tot aan Grant Ave en lopen Chinatown binnen. Lopend door Chinatown en langs Telegraph Hill komen we bij Pier 39. Fisherman’s Wharf is leuk en gezellig. Je hebt hier ook zicht op de Alcatraz gevangenis. We gaan met een taxi terug naar ons hotel.
San Francisco - Solvang
We rijden langs de kust over de Pacific Coast Highway naar de Deense gemeenschap in Solvang. We overnachten in hotel Holliday Inn Buellton. Is nu het Santa Ynez Valley Marriott hotel.
Zie voor meer informatie over Solvang de Website van Solvang.
Solvang - Santa Monica
Langs de Santa Inez Mountains, via Santa Barbara en door het overbekende Malibu komen we in Santa Monica aan. Voor ons zijn twee nachten gereserveerd in het Pacific Shore Hotel, heet nu Viceroy Santa Monica.Een hotel waar destijds veel Nederlanders verbleven. Nu een erg duur hotel.
Santa Monica
‘s Morgens gaan we nog even met de auto naar Hollywood. We willen die beroemde letters daar boven in de bergen ook wel eens zien. ‘s Middags gaan we naar het strand waar we onder toezicht van “Baywatch” in de Pacific Ocean zwemmen.
Na terugkomst van het strand gaat Paulien naar het zwembad en wij verkennen de weg naar Autoverhuurder Dollar in LA, waar we morgen de auto moeten inleveren. We kunnen niet te laat voor het vliegtuig komen. Door de borden naar het vliegveld te volgen komen we ook makkelijk bij Dollar. Dat zal morgenochtend wanneer het ook nog donker is geen problemen opleveren. Na het eten en de laatste dollarcenten te hebben uitgegeven ga ik de tank volgooien en gaat Sjoerdtje de koffers pakken.
Santa Monica via Schiphol - Alphen aan den Rijn
Vandaag zijn we al voor 6 uur opgestaan. Het is nog donker als we naar het vliegveld rijden. Toch is het al behoorlijk druk op de weg. Om de drukte en de files voor te zijn gaan velen vroeg naar hun werk. Na de auto te hebben ingeleverd, werden we met een busje naar de terminal van Delta Air gebracht. Na het inchecken eerst nog een broodje gegeten. Om 8 uur konden we instappen en om 8.30 gingen we de lucht in richting New York waar we 5 uren later om 4 uur (New York tijd) aankomen. In het vliegtuig kregen we een ontbijt met champagne. Om 6 uur vertrekken we van JFK Airport naar Schiphol. Na het eten en een film gaan Sjoerdtje en Paulien slapen wat hun zelfs een paar uur lukt. Na nog een ontbijtje gekregen te hebben landen we om 6.30 op Schiphol. Bij het wachten op de bagage wordt onze naam omgeroepen met het verzoek om ons te melden bij de balie. Gelukkig is er niet iets ergs aan de hand, maar er staat nog een koffer van ons in New York. Deze wordt een dag later thuis bezorgd. We gaan met de trein naar Alphen aan den Rijn en vanaf het station met de taxi naar huis.